Rozdział 5

                 To było jedne z piękniejszych doświadczeń jakie przeżyłam w moim życiu. Spoglądałam na Nick’a jak odpływa do krainy Morfeusza i w myślach przepraszałam za to, że jak się obudzi rano, to mnie już nie będzie. Pomału wyszłam z łóżka, ubrałam się i skierowałam się ku wyjściu. Kilka minut potem znalazłam się już w domu, gdyż Nick mieszkał dom obok.

                Gdy wchodziłam do mojego miejsca zamieszkania, w żadnym z pokoi nie paliło się światło. No pięknie, nawet braciszek nie przejął się tym, że do domu nie wróciłam, no cóż... Skierowałam się prosto do mojego pokoju, wzięłam piżamę i poszłam do łazienki zmyć z siebie dzisiejszy dzień. Piętnaście minut później już leżałam w moim łóżku i oddalałam się w krainę snów.

***

                - Siostra, śniadanie!!!- usłyszałam głos dochodzący z daleka.

Odwróciłam się na plecy i spojrzałam na zegar wiszący na ścianie. Wskazywał godzinę 9:00. Przyrzekam na wszystko, że kiedyś zabije mojego braciszka. Powoli zwlekłam się z łóżka i skierowałam się w stronę kuchni.

                - Opowiadaj jak było - zaczął Mike.

                - Chyba upadłeś na głowę. Czy ja ci się pytam co robisz w łóżku z laskami? - Od rana zachciało mu się  żartować.

                - Oj… Adiii no już, to miał być tylko żart, nie gniewaj się.

                - Oki. To gdzie to śniadanie? Jak mnie tak wcześnie wyrzuciłeś z łóżka, to teraz musisz mi je podać.

                - Już, już daje. Proszę - i z uśmiechem na twarzy dostałam talerz z bekonem.

- Bekon, naprawdę?

- Tak, a coś ci się nie podoba?- zostałam spiorunowana groźnym wzrokiem.

No nic, ważne, że się starał i miał chęci zrobić jedzenie. Gdy już zjedliśmy i pozmywałam po śniadaniu, poszłam do swojego pokoju. Usiadłam na parapecie i wpatrywałam się w okolicę. Gdy tak się przyglądałam, zaczęło padać i grzmieć, więc otworzyłam okna na oścież i zaczęłam wietrzyć mój pokój. Niespodziewanie wleciał mały papierowy samolocik przez okno. Podniosłam go i zauważyłam pewien napis.

Dziękuję za dzisiejszą noc, było cudownie.

Spotkajmy się tam, gdzie pierwszy raz się widzieliśmy wczoraj.

Czekam o godzinie 18:00

                                                                              N.