Płomień

Pewna strona ciebie, której nie zna każdy

Jest jak gangsterska sprzeczność,

Gdyż nadal jesteś dla mnie ważny

I czekałabym na ciebie wieczność,

By być tylko grą, w której wygrasz.

Więc zamieniam deszcz w płomienie.

Każda kropla jest jak ukojenie i

Skapuje powoli, niespiesznie

Po policzkach, prosto w płomień

Kreśląc linie bezdźwięcznego smutku.

Pozwoliłam upaść mojemu sercu

Zjawiłeś się, by przywłaszczyć je sobie

W dłoniach trzymasz połowy obie

Lecz właśnie teraz wzniecam płomienie.

Wyobraź sobie i tylko pozwól temu spłonąć.

Patrzyłam na deszczu ogień

W iskrze wody zaklęte imię twoje.

Przypominam je sobie słysząc

Rewolweru odbezpieczanego

Dźwięk, którego niełatwo zapomnieć.

Zestrzel jabłko z głowy mojej

Ufam ci, lecz nie ufam sobie.

"Zamknij oczy, nic nie poczujesz.."

Tak mi mówisz, tak obiecujesz.

Będąc idealny w swojej osobie.

Bang, bang.

Strzelasz do mnie.

Bang, bang.

Spadam w ogień

Tak niedawno wzniecony.

Teraz

Wiem, że coś się zmieni

I już nigdy więcej

Nie rozpalę

Na deszczu płomieni.