Rozdział 13

     No pięknie i mój dobry humor prysł jak bańka mydlana.
     - Ale jak to skąd on się tu wziął?- zaczęłam się jąkać.
     - Nie mam zielonego pojęcia?- Mike wymamrotał siadając na kanapie.
     - Ale ja nie chce żeby mi cię zabrał- przytuliłam się do niego i zaczęłam pochlipywać.
     - Nie zamierzam nigdzie się wyprowadzać. Mój dom jest tam gdzie ty jesteś siostrzyczko- i mocno mnie przytulił.
     - Mike dusisz mnie.
     - Wiem - i zaczął się śmiać, a ja razem z nim.
     Wtem usłyszeliśmy huk i rozbijającą się szkło. Przez okno wleciała cegła owinięta kartką. Podeszłam do tego miejsca i wzięłam ciężką rzecz w ręce sprawdzając co jest napisane na tym białym papierze. To co tam przeczytałam obudziło we mnie jeszcze większy strach.

"Dorwę ciebie suko i pożałujesz tego, że odeszłaś ode mnie."

     - Mike on tu jest. Steve tu jest- poczułam jak na moim drżącym cele owijają się dłonie mojego brata.

     - Zobaczysz wszystko będzie dobrze. Masz Nikc'a, masz mnie poradzimy sobie z nim.

     - A co z twoim ojcem?

     - Z nim sobie też poradzimy- i odwrócił mnie twarzą do siebie.- Jesteś silna, razem jesteśmy niezwyciężeni, wszystko przetrwamy.

     - Dziękuję ci braciszku- lekko uśmiechnęłam się.- Trzeba to posprzątać.

     - Ja to zrobię, a ty idź spać- ucałował mnie w czoło i zaczął sprzątać, a ja poszłam do swojego pokoju.

***

     Promienie słońca zaczynały gdzieniegdzie padać w moim pokoju, także na moją twarz. Przebudziłam się, a gdy przewróciłam się na prawy bok moje ciało napotkało przeszkodę. O ile dobrze pamiętam, to ścianę powinnam mieć po lewej stronie mojej głowy. Poczułam jak czyjeś ręce zaczynają mnie głaskać po głowie i usłyszałam cichy szept.

     - Kochanie czas wstawać.

     Poznałam głos tej osoby to był Nick. Automatycznie się przebudziłam.

     - Nick? Co ty tu robisz i która jest godzina?- spojrzał na zegarek, który miał na nadgarstu.

     - Jest godzina 13:30. i Mike mnie wpuścił do domu, a później już sam tutaj przyszedłem.

     - Słucham?! Już tak późno, czemu mnie nie obudziłeś?- moja reakcja była troche opóźniona.

     - Jak dobrze się orientuję, to nie masz dziś niczego zaplanowanego. Gdyż jak idziesz się z kimś spotkać to piszesz to w kalendarzu, który stoi na biurku - Nick spojrzał się na mnie i zrobił poważną minę. Aha, Mike chyba mu powiedział o wczorajszym wieczornym zajściu.

     - Jak się czujesz po wczorajszym wydarzeniu?- spytał się troskliwym głosem.

     - A jak mam się czuć? W środku cała się trzęse ze strachu, a na zewnątrz wyglądam prawie jak oaza spokoju.

     - Pamiętaj, że zawsze masz mnie i w razie czego możesz do mnie przyjść.

     - Gołąbki, obiad?- usłyszeliśmy krzyk mojego brata.

     - To on umie gotować?- zdziwił się Nick

     - Na to wygląda. Choć bo jestem głodna - i ruszyliśmy w stronę kuchni.

***

      - No... podziwiam ciebie chłopie, bardzo dobry obiad zrobiłeś. Nie wiedziałem, że takie rzeczy potrafisz- odparł Nick.

     - Wiesz to jeden z moich ukrytych talentów- Mike zaczął się śmiać, a my razem z nim.

     Nagle ktoś zaczął dobijać się do drzwi.

     - Pójdę zobaczyć kto to- oświadczył Mike.

     My za to obserwowaliśmy jego ruchy. Pierw przyłożył oko do judasza na drzwiach. 5 sekund później odwrócił się do nas i oznajmił.

    - To mój ojciec.

    - Może go wpuśćmy? Dowiecmy się czego on chce- odparł Nick.

    - Adi jak myślisz, czy to dobry pomysł?- spytała się osoba stojąca przy drzwiach.

    - To twój ojciec Mike, ty zdecyduj - znowu usłyszeliśmy natarczywe pukanie, głośniejsze niż za pierwszym razem.